കവര്ച്ച (കവിത)
മറയുമ്പോള്
നീ എന്റെ ഹൃദയം
കവര്ന്നിരിക്കും.
അപ്പോള് ഞാനൊരു
ഹൃദയമില്ലാത്തവനാകുന്നു.
വീണ്ടും കാണുമ്പോള്
നിന്റെ നോട്ടത്താല്
എന്റെ കണ്ണുകളിലെ
ചോര വറ്റിയിരിക്കും.
അന്നേരം
ഞാനൊരു
കണ്ണില്ച്ചോരയില്ലാത്തവനാകുന്നു.
ഞാന് എന്താകുന്നു എന്നതിനെക്കാള് എന്തല്ല എന്ന തിരിച്ചറിവാണു എന്റെ ആയുധം. എന്നെ പരിഹരിക്കുന്നതും പ്രാപ്തമാക്കുന്നതും എന്റെ തോന്നലുകളാകുന്നു.. ഒരു വേള വേലി ചാടുന്ന തോന്നലുകള്.
നാല് കണ്ണുകള്
നന്നെ മെലിഞ്ഞ് നീണ്ട അയാള് നാട്ടുകാര്ക്കൊക്കെ ഒരു തമാശയായിരുന്നു. നൂല്,നീര്ക്കോലി,പെന്സില്..അങ്ങനെ നീണ്ട് പോകുന്നു അയാള്ക്കിട്ട പേരുകള്.ഒടുക്കം സഹികെട്ട അയാള് ഇരുണ്ട ഒരു രാത്രിയില് പുഴക്കടവിലേക്ക് നടന്നു. പിന്നെ അയാളുടെ ചീര്ത്ത ജഡമാണ് നാട്ടുകാര് കാണുന്നത്. "അല്ല,..നല്ല തടി വെച്ചല്ലൊ !!!" ആര്ക്കും ഒരു എതിരഭിപ്രായമുണ്ടായിരുന്നില്ല.
ചിന്തകള്ക്കു മീശ മുളച്ചത് മുതല് അയാള് അസ്വസ്ഥനായിരുന്നു, കൂട്ടിലിട്ട വെരുകിനെപ്പോലെ. ജന്മം, പ്രണയം, ബന്ധങ്ങള് എന്നു തുടങ്ങി എല്ലാം അയാള്ക്കു ചോദ്യചിഹ്നങ്ങളായിരുന്നു.
ആദ്യം
നമ്പൂതിരിക്കും കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന ആള്ക്കും കൂടി രണ്ടു പഴം കിട്ടി.
ഒന്നും ദഹിക്കാതെയായി.
ഇപ്പോള്
ഓര്മകളില്