കവര്‍ച്ച (കവിത)
വിട ചൊല്ലി
മറയുമ്പോള്‍
നീ എന്റെ ഹൃദയം
കവര്‍ന്നിരിക്കും.
അപ്പോള്‍ ഞാനൊരു
ഹൃദയമില്ലാത്തവനാകുന്നു.
വീണ്ടും കാണുമ്പോള്‍
നിന്റെ നോട്ടത്താല്‍
എന്റെ കണ്ണുകളിലെ
ചോര വറ്റിയിരിക്കും.
അന്നേരം
ഞാനൊരു
കണ്ണില്‍ച്ചോരയില്ലാത്തവനാകുന്നു.
മറയുമ്പോള്‍
നീ എന്റെ ഹൃദയം
കവര്‍ന്നിരിക്കും.
അപ്പോള്‍ ഞാനൊരു
ഹൃദയമില്ലാത്തവനാകുന്നു.
വീണ്ടും കാണുമ്പോള്‍
നിന്റെ നോട്ടത്താല്‍
എന്റെ കണ്ണുകളിലെ
ചോര വറ്റിയിരിക്കും.
അന്നേരം
ഞാനൊരു
കണ്ണില്‍ച്ചോരയില്ലാത്തവനാകുന്നു.
posted by അഹമീദ് @ Sunday, September 17, 2006
9 comments
9 Comments:
വീണ്ടും ചില പ്രണയ കാര്യങ്ങള്‍.
എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ഹൃദയവും കണ്ണിലെ ചോരയും ഒക്കെ ഒരാള്‍ പോവുമ്പോഴെയ്ക്കും ഇല്ലാണ്ടാക്കുന്നത്..ഒന്ന് മുന്നോട്ട് നടന്ന് നോക്ക് മാഷേ,നാം കാണാത്ത ലോകത്തിനാണ് കണ്ട ലോകത്തേക്കാള്‍ ഭംഗി എന്നറിയിലല്ലേ,കണ്ണിചോരയില്ലാത്ത ഹൃദയശൂന്യാ..??
-പാര്‍വതി.
അഹമീദ്,
മനോഹരമായിരിക്കുന്നു.
പാറു ചേച്ചീ,
ആ ഒരാളാണ് അത് വരെ അയാളുടെ ലോകം. വിട പറയുമ്പോള്‍ കണ്ണില്‍ ഇരുട്ട് കയറും. പിന്നെ അയാള്‍ക്ക് ഒരു ലോകമില്ല ഉണ്ടെങ്കില്‍ തന്നെ അതിന്റെ ഭംഗി കാണാന്‍ പറ്റില്ല. :(
ആമ്പടാ കണ്ണീച്ചോരയ്യില്ലാത്ത ഹൃദയ ശൂന്യനേ...കവിത നന്നായീട്ടോ...ശുഭ പര്യവസായിയല്ലാത്ത ഒരു പ്രണയത്തിന്റെ അവസാന രംഗം കുറച്ചു വരികളികളില്‍ക്കൂടി നന്നായി അവതരിപ്പിച്ചിരിയ്ക്കുന്നു.....
അവള്‍ കവര്‍ ന്ന ഹ്രുദയം കുറെ ദൂരെയെത്തിയപ്പോള്‍
ഉടമസ്ഥനെയോര്‍ ത്തു തേങ്ങാന്‍ തുടങ്ങി
ഒത്തിരിയൊത്തിരി കണ്ണുകളില്‍ നിന്ന് ഊറ്റിയകണ്ണീരെല്ലാം
കവിഞ്ഞൊഴുകിയും തുടങ്ങി.
അങ്ങിനെയാണോ അവള്‍ തോരാത്ത കണ്ണീരും നിലയ്ക്കാത്ത
തേങ്ങലും സ്വന്തമാക്കിയത്?
ഇതാണ് യഥാര്‍ത്ഥ പ്രണയം.
അഹ്‌മീദ് ഒത്തിരി നല്ല വരികള്‍.
എങ്കിലും
ഞാന്‍ സന്തുഷ്ടനാണ്‌
കാരണം
എന്റെ രക്തവും
എന്റെ ഹൃദയവും
നിന്റെയൊപ്പമല്ലോ...
അഹമീദ്, നന്നായി എന്നിനി പറയേണ്ടല്ലോ.
കമന്റിയ എല്ലാവര്‍ക്കും ഈ ഹൃദയശൂന്യന്റെ നന്ദി രേഖപ്പെടുത്തിക്കൊള്ളുന്നു
Post a Comment
<< Home